“เมื่อเรามีสติ อยู่…
ก็เหมือนกับแมงมุม ที่มันทำรังชักใยไปมา
ขึงอยู่…กลางอากาศ
เสร็จแล้วตัวแมงมุม ก็มาอยู่ตรงกลางรังมัน
เฉย…อยู่, นิ่ง…อยู่, สงบอยู่…ด้วยมีสติอยู่
ถ้าแมลงวัน แมลงผึ้งบินมาถูกใย
มันก็เกิดสัมผัสขึ้น ตัวแมลงมุม ก็รู้…ก็ตื่นขึ้น
วิ่งไปจับสัตว์นั้น ไว้เป็นอาหาร
เมื่อจับเสร็จแล้ว ก็รีบมาอยู่ที่จุดเก่า
ทำความสงบระวังอยู่
มีสติ รู้ว่า…อะไรมันจะมาถูกเข้า
ถ้ามันสัมผัสเมื่อไหร่ แมงมุมก็ตื่น
เพราะว่าแมงมุม อยู่…ด้วยสติ
แมงมุม นั้น…ก็เหมือนกับจิต ของเรา
จิต ของเรานั้น อยู่…กึ่งกลางของอายตนะ
ตา หู จมูก ลิ้น กาย จิต
ผู้ประพฤติปฏิบัติก็เหมือนกัน ฉันนั้น
ถ้าเรา ระมัดระวังอยู่ สังวรอยู่ สำรวมอยู่
มันจะรู้จักตัวของมันเอง รู้จักจิต ของตนเอง ว่า…
(จิตนั้น)…มันเป็นไปในลักษณะอย่างไร”
….หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง
ความมีสติ คือการต่อสู้
คือผู้มีความเพียร ปัญญา พิจารณาไตร่ตรอง
อย่า เชื่อตัวเอง โดยปราศจากเหตุผลอรรถธรรม
เพราะ…ความคิด ความปรุงทุกสิ่งเป็นเรื่องหลอก
ไม่มี ความคิดปรุงใดที่จะเป็นอรรถ เป็นธรรมขึ้นมาล้วน ๆ
โดยไม่ได้ใช้เจตนา เข้าพินิจพิจารณาเลย
นอกจาก จิต…ของท่านผู้มีอรรถ มีธรรมสมบูรณ์ภายในจิตใจแล้ว เท่านั้น
จิตจึงจะเป็นธรรมไปโดยลำดับลำดาและเป็นธรรมล้วนๆ อยู่…ตลอดเวลา
ใครจะได้ จะเสียอะไร จะเสื่อมที่ไหน ก็ตามเถอะ
อย่า…ให้หนีจากตัวเอง ให้รู้ความได้ ความเสื่อม ความเจริญของตัว
เราเอง…เป็นผู้รับผิดชอบเรา ให้สนใจอยู่…ตรงนี้
จึงเชื่อว่า…ผู้มีความเพียร ปัญญา พิจารณาไตร่ตรอง
…หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.
