มีสติ ศิล ปัญญา ธรรมะ เพื่ออะไร?

หัดตั้งสติกันก่อน ไม่ปล่อยให้การใช้ชีวิตเป็นไปตามอารมณ์ที่มากระทบ

เมื่อมีสติ ก็ให้ทำความรู้ตัวที่กาย ที่อิริยาบถการเคลื่อนไหวต่างๆของเรา ให้มีหลัก(สติต้องมีฐาน)มีแนว
ไม่ปล่อยตนเองไปตามความคิด ตามอารมณ์ที่แทรกซ้อนขึ้นมา
คิดไปคิดมาอย่างไรก็ให้รู้จักวางอารมณ์นั้นๆ กลับมาทำหน้าที่หลักคือการเป็นผู้ตื่นรู้ อยู่ด้วยสติที่รู้ตัว

ขณะที่เรารู้จักปลุกสติ-สัมปชัญญะ
ตื่นตัวตั้งมั่นขึ้นมาได้แล้ว เราจะเริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น จากเดิมที่เป็นคนครุกกรุ่นอยู่…
ในอารมณ์หนึ่ง อ่อนไหวเกินไปแข็งกร้าวเกินไป อะไรต่างๆ เราก็จะเริ่มสุขุมขึ้น

จิต เราจะเริ่มละเอียดอ่อน…
เห็นสภาวะ เห็นความเป็นจริงตามที่เป็น เห็นกาย เห็นจิต เห็นอารมณ์ความคิดของตนเอง อย่างรู้เท่าทันมันตามความเป็นจริง
การเห็นสภาวะต่างๆในจิต เห็นจิตในจิต เห็นกระแสความคิด ความเชื่อ ความทะยานอยาก….

จะทำให้เราเกิดปัญญาญาณ รู้จักตนเอง รู้จักปลดปล่อย รู้จักวางทิฏฐิมานะที่เราคิด ติด ยึด ต่างๆนานา อย่างที่เราไม่เคยนึก ไม่เคยเห็นมันมาก่อน วาง…ไป ละไป อาศัยปัญญาญาณจากการเห็นสภาวะเห็นจิตในจิตของตนเองนั่นเอง

จะทำให้เรารู้จักปลดเปลื้องตนเองจากอารมณ์ จากนิสัยเดิมๆมากขึ้น
ชีวิตเราจะเป็นอิสระ ตื่นตัวขึ้น เป็นชีวิตประจำวัน ที่มีความรู้สึกตัวพร้อม อยู่…กับงานกับการดำเนินการต่างๆมากขึ้นเป็นลำดับ

หลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ
หนังสือ ตถตา หน้า ๑๗๙