Home » “..ถอนไส้ตะเกียง ออก” แสงสว่างก็ดับหมด

“..ถอนไส้ตะเกียง ออก” แสงสว่างก็ดับหมด

( Veera ฉั่ว )

by Pakawa

“..ถอนไส้ตะเกียง ออก” แสงสว่างก็ดับหมด
ถ้าถอน ตัวเรา ออกจากสมมติ มันก็เหมือน ถอนไส้ตะเกียงออก แสงสว่างก็ดับหมด

“เราถอน” “ตัว” ออกมา สำคัญว่า “เป็นตัวเป็นตน” “เป็นเรา” “เป็นเขา” “กูดี” “กูชั่ว” “กูโง่” “กูฉลาด” ถอนมันทิ้งเสีย อย่าให้มีในที่นั้น
อาการต่างๆ ก็ ดับไป เหมือนกันกับไส้ตะเกียง

อาศัยตัวเราว่าตัวกูของกูนี้แหละ ตัวเขาตัวเรานี้แหละเข้าไปหมายไว้…
ถ้าสุขก็ว่าเราสุข ถ้าทุกข์ก็ว่าเราทุกข์ เป็นอะไร ก็ว่า เราเป็นอันนั้นแหละ เอา “เรา” ไปใส่ไว้ที่นั้นนี้แหละมันจึงเป็นเหตุให้ เกิดทุกข์ไปรอบด้าน

เพราะ ธรรม นั้นเป็น “อนัตตา”
ไม่ใช่เรา เราเอา “เรา” เข้าไปใส่ ขืนดื้อเข้าไปใส่นี้เรียกว่า “ประมาท” จะไปถอนที่ไหนล่ะ? ถอนไม่ได้เพราะไปหมายมั่นเข้าไป

ให้รู้ตามเป็นจริงก็ถอนความเห็น” นั้นออกมาเสีย ถอนความเห็นผิดออกซะ เอาความเห็นถูกเข้าไปใส่ไว้

“สงบ” ท่านหมายถึง “ว่าง” “ว่าง” จึงว่าความสงบ สงบจาก สุข หรือ ทุกข์ อันนั้น ที่นั้น ว่าง จาก สุข ทุกข์ ที่สงบหมด

เรื่องแก้ไขไม่มีที่แก้ไขมันอีก ถึงความสงบแล้ว
หมดสังขารที่จะเข้า ปรุง เข้าแต่งมัน จะปรุงแต่งได้เพราะมีตัวมีตนมีเรา มีเขา มีสุข มีทุกข์ เท่านั้น

ถ้าถึงที่นั้นแล้ว ไม่มีที่แก้ไขแล้ว หมดที่แก้ไข ดังนั้น ธรรมนั้น จึงเป็นธรรมที่เป็น “ปัจจัตตัง เวทิตัพ โพ วิญญูหิ วิญญูชนจะรู้ได้เฉพาะตน”

ธรรมนั้นประกาศไม่ได้
ธรรมนั้นแสดงไม่ได้ เอาให้ไม่ได้ ธรรมนั้นเป็นปัจจัตัง ใครเข้าถึงก็เห็นเองรู้เอง

… พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภัทโท)

You may also like

Leave a Comment

ช่องทางติดตามข่าวสาร

Copyright @2024  All Right Reserved – Buddhawisdomfoundation Buddhawisdom

-
00:00
00:00
Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00