Home » มีปัญญารักษาตน

มีปัญญารักษาตน

( Somboon )

by Pakawa

ความเจริญขึ้นของปัญญา คือความเข้าใจถูกเห็นถูก มีทางเดียวเท่านั้น คือ การฟังพระธรรมให้เข้าใจ เมื่อสะสมปัญญา จากการฟังธรรมในแต่ละครั้ง ฟังเรื่องของสิ่งที่มีจริงในชีวิตประจำวันบ่อย ๆ เนือง ๆโดยไม่ขาดการฟัง ก็จะเป็นปัจจัยให้สติปัญญาเกิดขึ้นระลึกรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงได้ เมื่อปัญญาเจริญขึ้นก็นำไปในการเจริญกุศลทั้งปวงด้วย

มีปัญญารักษาตน

ต้องการจะรักษาตน แต่รักษาแบบไหน รักษาแบบให้ร่างกายแข็งแรง ไม่มีโรคภัย ทุกคนอยากมีร่างกายแข็งแรง ไม่ต้องการป่วยไข้ แต่จะมีชีวิตแข็งแรงเพื่ออะไร เพื่อมีกิเลสมากๆ มีอกุศลมากๆ และไม่รู้ความจริง ไม่รู้จักแม้แต่คำว่า “ปัญญารักษาตน” นี่แสดงให้เห็นว่า ต้องเป็นเรื่องที่ละเอียด ปัญญาก็คือความเห็นถูก ความเข้าใจถูก ถ้าไม่มีปัญญา รักษาได้แต่ร่างกาย แต่รักษาใจไม่ได้ แม้แต่ขณะนี้ก็ไม่รู้ว่า “ตน” เป็นอะไร คิดแต่ว่าเป็นเรา แต่ตามความจริงเป็นธรรมะ คือ สิ่งที่มีจริงที่ปรากฏเพราะเกิดตามเหตุตามปัจจัย ถ้าเข้าใจอย่างนี้จะติดข้องในตนมากไหม หรือแม้แต่การรักษาตนก็จะรู้ว่า ที่รักษาร่างกายให้แข็งแรงเพื่อประโยชน์ในการเข้าใจความจริง เพราะความจริงแม้กำลังปรากฏ ก็ยากที่จะรู้ แม้แต่คำพูดที่ว่า “ทุกอย่างเป็นธรรมะ” แต่เดี๋ยวนี้เห็นเป็นธรรมะหรือเปล่า คิดเป็นธรรมะหรือเปล่า ได้ยินเป็นธรรมะหรือเปล่า จนกว่าทุกอย่างเป็นธรรมะ เมื่อนั้นก็ชื่อว่า ได้รู้จักตนว่า แท้ที่จริงก็เป็นธรรมะ
จะรักษาตนแบบไหน มีธรรมะ ๒ ฝ่าย ธรรมะที่เป็นกุศลฝ่ายดี ธรรมะที่เป็นอกุศลฝ่ายตรงกันข้าม ชั่วไม่ดี ไม่เป็นประโยชน์ ทุกวันนี้รักษาตนฝ่ายไหน เพราะไม่รู้จักตนว่า แท้ที่จริงแล้วเป็นธรรมะที่เกิดขึ้นแล้วเป็นกุศลบ้าง เป็นอกุศลบ้าง เป็นเหตุให้เกิดผล คือ ให้เห็นบ้าง ได้ยินบ้าง แล้วก็ไม่รู้ และติดข้องในสิ่งที่ปรากฏ ก็เป็นเหตุให้เพิ่มความไม่รู้ยิ่งขึ้น
ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรเลย ชีวิตก็ราบเรียบ แต่พอมีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้น ขณะนั้นเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่เพราะกิเลสใหญ่ เพราะเรื่องนั้นคุ้ยกิเลสออกมาให้เห็นว่า มีมากแค่ไหน ตามกำลังของกิเลสในขณะนั้น ซึ่งไม่ใช่ความเห็นถูก ความเข้าใจถูกในสิ่งที่กำลังปรากฏ คุ้ยออกมาดู หรือออกมาทำอะไร ออกมาปรุงแต่งให้มากยิ่งขึ้นด้วยความเป็นอกุศล จะเห็นได้เลยว่ากิเลสก็มีให้รู้ให้ดู เพื่อให้เข้าใจถูก ปัญญาที่จะรักษาธรรมะ คือตน คือไม่มีเรา แต่มีธรรมะ คือ กุศลและอกุศล
ถึงแม้ว่าแต่ก่อนนี้ไม่เคยคิดเลย เหตุการณ์ต่างๆทำไมสำคัญมากมายเหลือเกิน เพราะขณะนั้นอะไรคิดว่าสำคัญ คิดว่าเรื่องนั้นๆ สำคัญมาก แล้วถ้ายิ่งเป็นเรื่องไม่ดี ก็ยิ่งโกรธมาก ใจเต้นก่อน แล้วกายวาจาก็เต้นตาม คุ้ยกิเลสออกมาส่งเสริมปรุงให้เข้มข้น ให้มากขึ้น แล้วก็กลับไปสู่จิต สะสมสืบต่อทุกขณะที่อกุศลจิตเกิด อย่างนี้รักษาตนหรือเปล่า แต่ถ้ารักษาตน ปัญญาที่รู้ความจริงก็จะทำให้ละคลาย ลด บรรเทา และเห็นว่า อะไรแน่ที่เป็นประโยชน์ของการเกิดมาในโลกนี้ เกิดมาแล้วเป็นมนุษย์ ไม่พิการ ไม่บ้าใบ้บอดหนวก ฟังเข้าใจในภาษาที่ใช้อยู่ทุกวัน
ดังนั้น ก็สามารถสะสมความเห็นถูก ความเข้าใจถูก เมื่อปัญญารู้ความจริงอย่างนี้จะไม่ทำชั่ว เพราะรู้ว่า อกุศลเป็นโทษ และกุศลเป็นประโยชน์ อย่างนี้จึงชื่อว่า “มีปัญญารักษาตน”

You may also like

Leave a Comment

ช่องทางติดตามข่าวสาร

Copyright @2024  All Right Reserved – Buddhawisdomfoundation Buddhawisdom

-
00:00
00:00
Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00