พุทธศาสนาในประเทศไทยรุ่งเรืองจริงหรือ

พระพุทธศาสนาในประเทศไทย จะรุ่งเรือง หรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่จำนวนคนนับถือศาสนาพุทธมากเพียงคำพูดหรือบัตรประชาชน หรือ บวชมากแต่ไม่ศึกษาพระธรรมวินัย หรือมีสิ่งก่อสร้างสวยงามใหญ่โต กลายเป็นที่ท่องเที่ยว แต่ไม่มีคำสอน หรือให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติแต่ไม่เข้าใจพระธรรม แต่เพราะแต่ละคนมีความเข้าใจพระธรรมที่ถูกต้องมากหรือน้อย ความเข้าใจพระธรรมนั้นเองที่จะเป็นเครื่องวัด ความรุ่งเรืองและไม่รุ่งเรืองในพระพุทธศาสนา

พุทธศาสนาในประเทศไทยรุ่งเรืองจริงหรือ

พระภิกษุเป็นเพศสูงส่ง สละจากเพศคฤหัสถ์ ละการกระทำแบบคฤหัสถ์ และที่สำคัญที่สุด เมื่อบวชแล้ว มีพระวินัย สิกขาบท กฎระเบียบที่พระพุทธเจ้าวางไว้ให้ประพฤติ เพื่อให้ถึงการดับกิเลสและละกิเลสอย่างยิ่ง นี้เองที่จะทำให้มีความแตกต่างของเพศบรรพชิตและคฤหัสถ์ ไม่ใช่กระทำตามใจชอบ
กิจของพระภิกษุมีสองอย่าง ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง ไม่ใช่ตามที่เราคิดเอง คือ ศึกษาพระธรรมวินัย และ อบรมปัญญาเพื่อดับกิเลส เพราะฉะนั้นกิจอื่น ที่เหมือนคฤหัสถ์ พระภิกษุทำไม่ได้ มีโทษ ไม่เช่นนั้น บรรพชิตกับคฤหัสถ์ก็ไม่ต่างกันเลย
พระภิกษุเมื่อบวช ประพฤตินอกพระธรรมวินัยแต่คฤหัสถ์และบรรพชิตผู้ไม่ศึกษาพระธรรม กลับยกย่อง เคารพนับถือ ในสิ่งที่ภิกษุทำไม่ได้ ซึ่งพฤติกรรมที่สังคมยกย่องเข้าใจผิดของสังคม
พระช่วยเหลือสังคมบริจาคสิ่งของ พระไม่มีกิจช่วยเหลือสังคมแบบคฤหัสถ์ที่มาแจกของเยอะแยะ เดินทางไปแจกของที่ต่างๆ แต่พระภิกษุมีหน้าที่ละกิเลสของตนเอง และช่วยเหลือสังคมด้วยการแสดงธรรมให้ผู้อื่นเข้าใจ การแจกของให้เป็นหน้าที่ของคฤหัสถ์ ไม่เช่นนั้น พระภิกษุจะไม่มีความต่างกันเลยกับคฤหัสถ์
พระทำนา ดูเหมือนดี แล้วจะบวชทำไม สึกออกมาทำนาไม่ดีกว่าหรือ เอาศาสนาของท่านมาทำแบบนี้หรือ คนไม่เข้าใจก็เห็นว่าเป็นสิ่งที่ดีที่ถูก ควรยกย่อง ควรสนับสนุน
การช่วยสังคมเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องรู้จักว่าตนเองอยู่ในเพศอะไร บรรพชิต ไม่ใช่คฤหัสถ์ เพราะฉะนั้นกิจหน้าที่ของพระภิกษุที่ควรกระทำและถึงที่สุด คือ การศึกษาพระธรรมวินัย และ อบรมปัญญาดับกิเลส ถ้าจะช่วยเหลือสังคมแบบคฤหัสถ์ ก็สึกมาเป็นคฤหัสถ์ช่วยเหลือแบบนั้นได้ ไม่มีโทษ
พระรับเงินจากผู้อื่นเอาไปช่วยสังคม เงินทองเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกับพระภิกษุ ไม่ว่าเหตุใดก็ตาม พระพุทธเจ้าปรับอาบัติสำหรับภิกษุผู้รับและยินดีในเงินและทอง เป็นต้น
พระธรรมเป็นสิ่งที่ควรเคารพ แม้พระพุทธเจ้ายังเคารพพระธรรม แต่ภิกษุอลัชชี (ไม่มีความละอาย) หวังลาภ สักการะ เงินทอง ค่าจ้างจากการไปพูดตลก ไม่เคารพพระธรรม พระสาวกในอดีต ต้องพูดตลกขบขันให้ชาวบ้านฟังหรือไม่ เพราะท่านเหล่านั้นเคารพพระธรรม แต่แสดงธรรมโดยอุบาย คือ สัจจะความจริง ให้เห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วยความเข้าใจ โดยไม่ต้องแทรกมุขตลก ให้เกิดความสนใจ แต่การแสดงความจริงนั่นแหละ ผู้ที่สะสมปัญญาย่อมสนใจในความจริง
พระเล่นน้ำตกก็ผิด เดินชมทะเลก็ผิด เข้าห้างก็ผิด แล้วพระจะอยู่อย่างไร บวชมาเพื่อละสละกิเลส ไม่ใช่ทำแบบคฤหัสถ์ เดินบิณฑบาตได้ แต่ไม่ใช่ไปเที่ยวเล่น รู้จักตัวเองว่าเป็นพระภิกษุ เข้าไปร้านสะดวกซื้อเพราะอะไร ซื้อของ ใช้เงิน พระภิกษุมีเงินไม่ได้ต้องอาบัติ พระพุทธเจ้าติเตียน ไม่ใช่ที่ควรไป พระพุทธองค์ทรงแสดงที่อโคจร ที่ที่มีการละเล่น เพลิดเพลิน ไม่สมควรกับพระภิกษุ ไปเดินห้างซื้อของ ซื้อ อุปกรณ์ ต่างๆ เข้าร้านกาแฟ ใช้เงิน อาบัติ เพิ่มกิเลส ไม่ใช่ที่ที่ควรไป
พระภิกษุ อยู่ด้วยคุณความดี พระภิกษุดีท่านก็อยู่มาแล้วในอดีต พระภิกษุดีท่านประพฤติตามพระวินัย บวชเพื่อละสละกิเลส จึงไม่มีข้ออ้างที่จะทำผิด
คฤหัสถ์ก็ควรรู้พระวินัย ต้นเหตุจากที่พระและคฤหัสถ์ไม่ศึกษา ให้เงินพระภิกษุ พระเรี่ยไรเงินอ้างด้วยคำว่าบุญ ชาวบ้านไม่รู้โลภบุญ พระมีเงินจึงทำผิด ศึกษาให้เข้าใจและเผยแพร่ความจริงเป็นการดำรงพระพุทธศาสนา
เมื่อพระภิกษุอลัชชีทั้งหลาย ที่กระทำผิด ไม่ละอาย ไม่ศึกษาพระธรรมวินัย ก็ย่อมต้องอาบัติ กระทำสิ่งที่ผิด ไม่เห็นโทษ ทำตามใจตน หลอกลวงชาวบ้านด้วยเพศพระภิกษุ แสดงสิ่งที่ผิดว่าถูก สิ่งที่ถูกว่าผิด เพื่อลาภสักการะ และคฤหัสถ์ที่ไม่รู้พระวินัย ก็ยกย่องในสิ่งที่ผิด คิดว่าเป็นพระที่ดี ทั้งๆ ที่ไม่ใช่กิจของสงฆ์ มีรับเงินทอง เรี่ยไรเงินทอง เป็นต้น เมื่อไม่เห็นโทษของการกระทำของตน จากความไม่รู้ และไม่ศึกษาพระวินัย ก็ค่อยๆ ล่วงพระวินัย จนถึงการล่วงสิกขาบทหนัก คือ ปาราชิก แต่ก็ยังประพฤติหลอกลวงว่าเป็นพระภิกษุ
จากที่กล่าวมาเพื่อให้เห็นว่าชาวพุทธไม่รู้พระวินัย ยกย่องสิ่งที่ผิด ทำให้พระพุทธศาสนเสื่อมเร็วขึ้น แต่เพราะได้ฟังเข้าใจสิ่งที่ถูกที่ได้อธิบายมา ชาวพุทธได้รู้พระวินัย และเลื่อมใสในสิ่งที่ถูกต้อง ว่าพระภิกษุที่ดี ไม่ใช่พระภิกษุที่ช่วยสังคมแบบคฤหัสถ์ แต่คือพระภิกษุที่ประพฤติตามพระวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว ไม่กระทำกิจการงานแบบคฤหัสถ์
พระพุทธศาสนาในประเทศไทย จะรุ่งเรือง หรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่จำนวนคนนับถือศาสนาพุทธมากเพียงคำพูดหรือบัตรประชาชน หรือ บวชมากแต่ไม่ศึกษาพระธรรมวินัย หรือมีสิ่งก่อสร้างสวยงามใหญ่โต กลายเป็นที่ท่องเที่ยว แต่ไม่มีคำสอน หรือให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติแต่ไม่เข้าใจพระธรรม แต่เพราะแต่ละคนมีความเข้าใจพระธรรมที่ถูกต้องมากหรือน้อย ความเข้าใจพระธรรมนั้นเองที่จะเป็นเครื่องวัด ความรุ่งเรืองและไม่รุ่งเรืองในพระพุทธศาสนา ควรที่ชาวพุทธจะศึกษาพระธรรมให้เข้าใจถ่องแท้ ก็จะไม่ถูกหลอกจากพระภิกษุอลัชชี มีเรี่ยไรเงิน กฐินเงิน ผ้าป่าเงิน หลอกลวงชาวบ้านด้วยคำว่าได้บุญ หรือ ช่วยเหลือสังคมในแบบผิดๆ ที่ทำแบบคฤหัสถ์ และ ควรยกย่องภิกษุที่ดี ประพฤติตามพระธรรมวินัย ไม่รับเงินทอง เป็นต้น ความเข้าใจถูกของคฤหัสถ์และบรรพชิต ตามพระธรรมวินัย ก็จะเป็นการช่วยจรรโลงพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง.