ความสุขไม่ใช่สิ่งที่หายาก…
ถ้าเราเข้าใจวิถีของการฝึกปฏิบัติธรรม
มันไม่ได้หมายความว่า เราต้องมีเงิน มีทรัพย์สมบัติมากมาย เราถึงจะมีความสุข
เมื่อไหร่ที่จิตใจเราเป็นจิตใจที่ดีงาม
นั่นแหละ ความสุขก็เกิดขึ้น
เพราะจิตที่เป็นกุศลคือจิตที่มีความสุข
จิตที่เป็นอกุศล คือ จิตที่มีความทุกข์ ตรงกันข้าม…
ต่อให้โยมมีทรัพย์สมบัติมากมาย แต่มีแต่จิตที่เป็นอกุศล โยมก็ไม่มีความสุขหรอก
จิตอกุศลบางจิตอาจจะมีความสุข แต่มันเป็นความสุขแบบเร่าร้อน เรียกว่า จิตที่ประกอบด้วยโลภะ มันก็มีความสุขนะ เช่น ไปทำอะไรสนองความต้องการตัวเอง เหมือนจะมีความสุข แต่ว่ามันมีโทษภัยมีความเร่าร้อนตามมามาก มันมีความเสียหายตามมา
– มาเจ็บปวด
– มาเสียใจ
– มาทรมาน อยู่ร่ำไป
– มาตามล้างตามเช็ด ตามแก้ปัญหา ไม่หวาด ไม่ไหวทีเดียว
สุขจากการทำความดี จากการเพาะบ่ม
– จิตใจที่ดีงาม
– จิตใจที่อ่อนโยน
– จิตใจที่โอบอ้อมอารี
– จิตใจที่มีความเสียสละ
– จิตใจที่เป็นผู้ให้ผู้สละออก
– จิตใจที่เห็นอกเห็นใจผู้อื่น
จะเป็นจิตที่เบาสบาย เป็นจิตที่มีความสุข เป็นจิตที่เป็นวิถีที่ลอยขึ้นมา
… พระมหาวรพรต กิตฺติวโร