ปิดปากไว้ไม่พูดไม่จา ดีกว่าไปนินทาคนอื่น
อยู่คนเดียวอย่างสงบ ดีกว่าคบคนพาล
ความเสียสละเป็นทางของความสงบ
ความอยากได้จนเกินพอดี เป็นทางมาของความโลภวุ่นวาย
คบคนเช่นไรย่อมเป็นคนเช่นนั้น
การเลือกคบคนดีมีแต่นำความสุขมาให้
เราสร้างความดีกับใคร เราก็ดีใจ ถึงเขาไม่รู้ เราก็รู้
บุญย่อมปกป้องรักษา และคุ้มครองคนดี และผู้ประพฤติดีเสมอ
บุญวาสนาเป็นสิ่งที่เราสร้างเองได้
หากไม่มีก็ทำให้มี ที่มีอยู่แล้วก็ทำให้มียิ่งขึ้นได้
วันที่ดีที่สุด คือวันที่ได้ทำความดี และสะสมบุญ
เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็เป็นเหมือนวันวาน
อย่าเก็บเอามาเป็นหนามทิ่มแทงตัวเองอีกเลย
เรื่องใหญ่ที่สุดในวันนี้ พอถึงพรุ่งนี้ก็เป็นเรื่องเล็ก
ผู้เห็นโลกเป็นของวุ่นวาย นั่นแหละคือผู้มีบุญ
เจริญสุขเจริญพร ญาติติธรรมทั้งหลาย
สาธุ…
อยู่กับความว่างอย่างสุขสงบ
ไม่ต้องมี… ก็ไม่ต้องกลัวเสีย
ไม่ต้องเปรียบ… ใจก็ไม่เหนื่อยอ่อน
ไม่ต้องเด่น… ฟ้าก็ยังสว่างตอนเช้า
ไม่ต้องเป็นใคร… ก็สุขได้ในความเงียบ
ในความว่าง ไม่มีสิ่งใดแย่งชิง
ในความนิ่ง ไม่มีใครตัดสิน
ในความธรรมดา… ใจได้พัก
และในความไม่มี… เรากลับ “มี” อย่างแท้จริง
….วีระ วศินวรรธนะ แปลและเรียบเรียง
จาก..เรื่องเล่าเซน : ชามว่างเปล่า
